تفاوت و کاربرد روش ها و متدهای درخواست HTTP
در این مقاله به بررسی و توضیح دقیق و ساده متدهای مختلف HTTP می‌پردازیم. این متدها، که به آنها متدهای درخواست HTTP گفته می‌شود، برای ارتباط بین مرورگرها و .....
تفاوت و کاربرد روش های و متدهای درخواست HTTP
در این مقاله به بررسی و توضیح دقیق و ساده متدهای مختلف HTTP می‌پردازیم. این متدها، که به آنها متدهای درخواست HTTP گفته می‌شود، برای ارتباط بین مرورگرها و سرورها در وب استفاده می‌شوند. هر کدام از این متدها کاربردهای خاص خود را دارند و در زیر به تفاوت‌ها و کاربردهای آنها با مثال می‌پردازیم:
1. GET
کاربرد: برای دریافت داده‌ها از سرور استفاده می‌شود. این متد اطلاعات را از سرور می‌خواهد بدون اینکه تغییری در داده‌ها ایجاد کند.
مثال: وقتی شما یک صفحه وب را باز می‌کنید، مرورگر با استفاده از متد GET درخواست داده‌های صفحه را از سرور می‌کند.
محدودیت: محدودیت دقیق تعداد کاراکترهایی که می‌توان در یک URL متد GET استفاده کرد، به مرورگر وب و سرور وابسته است. به طور کلی، مرورگرها و سرورها ممکن است محدودیت‌های مختلفی داشته باشند:
-
مرورگرها: بیشتر مرورگرهای مدرن مانند Google Chrome، Firefox، و Safari معمولاً حدود ۲۰۴۸ کاراکتر را در یک URL پشتیبانی می‌کنند. این به معنای این است که کل URL، شامل نام دامنه، مسیر، و پارامترهای استعلام، نباید از این تعداد کاراکتر تجاوز کند.
-
سرورها: محدودیت‌ها در سمت سرور می‌تواند متفاوت باشد. برای مثال، سرورهایی مانند Apache معمولاً به طور پیش‌فرض حدود ۸۱۹۲ کاراکتر را برای کل درخواست HTTP پذیرفته‌اند، در حالی که IIS ممکن است محدودیت‌های متفاوتی داشته باشد.
از آنجا که این محدودیت‌ها ممکن است بسته به تنظیمات و نسخه‌های نرم‌افزاری متفاوت باشند، همیشه خوب است که برای کاربردهای خاصی که ممکن است نیاز به ارسال مقدار زیادی داده داشته باشند، از متدهای دیگری مانند POST استفاده شود. این کار به جلوگیری از بروز مشکلات ناشی از تجاوز از محدودیت‌های URL کمک می‌کند و همچنین امنیت بیشتری را فراهم می‌آورد، زیرا داده‌های ارسالی در بدنه‌ی درخواست و نه در URL قرار می‌گیرند.
2. HEAD
کاربرد: مشابه GET است، اما فقط هدرهای پاسخ را دریافت می‌کند و محتوای بدنه را دریافت نمی‌کند. این برای بررسی ویژگی‌های یک منبع بدون دریافت کامل آن مناسب است.
مثال: برای بررسی نوع محتوا یا اعتبار یک فایل قبل از دانلود آن، می‌توان از متد HEAD استفاده کرد.
3. POST
کاربرد: برای ارسال داده‌ها به سرور به منظور ایجاد یا تغییر منابع استفاده می‌شود.
مثال: وقتی فرمی را در یک وب‌سایت پر می‌کنید و آن را ارسال می‌کنید، این اطلاعات اغلب با استفاده از متد POST به سرور ارسال می‌شوند.
4. PUT
کاربرد: برای به‌روزرسانی یا جایگزینی منبع موجود در سرور استفاده می‌شود.
مثال: اگر می‌خواهید یک مقاله موجود در یک وبلاگ را به‌روزرسانی کنید، ممکن است از متد PUT برای ارسال محتوای به‌روزرسانی شده استفاده کنید.
5. DELETE
کاربرد: برای حذف منابع از سرور استفاده می‌شود.
مثال: اگر می‌خواهید یک پست وبلاگ را حذف کنید، ممکن است از متد DELETE استفاده کنید.
6. CONNECT
کاربرد: برای استفاده از پروکسی تونل‌زنی است و به مرورگر اجازه می‌دهد که درخواست‌ها را از طریق پروکسی به سرورهای دیگر بفرستد.
مثال: معمولاً برای ایجاد اتصالات امن (HTTPS) از طریق پروکسی HTTP استفاده می‌شود.
7. OPTIONS
کاربرد: برای بررسی قابلیت‌های وب سرور استفاده می‌شود، مانند اینکه کدام متدهای HTTP توسط سرور پشتیبانی می‌شوند.
مثال: قبل از ارسال یک درخواست PUT، ممکن است یک کلاینت با استفاده از متد OPTIONS بررسی کند که آیا سرور از متد PUT پشتیبانی می‌کند یا نه.
8. TRACE
کاربرد: برای انجام یک تست لوپ‌بک پیام‌های درخواست استفاده می‌شود. این متد درخواستی را به سرور ارسال می‌کند تا پیام را دقیقاً همانطور که دریافت کرده بود، برگرداند.
مثال: برای تشخیص تغییرات یا افزوده‌های ناخواسته به درخواست‌ها توسط میان‌افزارها.
9. PATCH
کاربرد: برای اعمال تغییرات جزئی به منبع استفاده می‌شود، بدون اینکه تمام منبع جایگزین شود.
مثال: اگر می‌خواهید یک جزء خاص از داده‌های یک کاربر، مانند آدرس ایمیل، را به‌روزرسانی کنید، می‌توانید از متد PATCH استفاده کنید.
این متدها بخشی اساسی از فناوری وب هستند و درک درست از آنها به بهبود برنامه‌نویسی و تعامل با وب‌سایت‌ها کمک شایانی می‌کند.
در متد POST جمله کاربرد: برای ارسال داده‌ها به سرور به منظور ایجاد یا تغییر منابع استفاده می‌شود به چه معناست ؟
در متد POST HTTP، منظور از "منابع" به داده‌ها یا اشیایی اشاره دارد که بر روی سرور ذخیره شده یا مدیریت می‌شوند. این منابع می‌توانند شامل فایل‌ها، مدخل‌های داده‌های پایگاه داده، اسناد، یا سایر انواع داده‌های قابل ذخیره‌سازی و قابل دستکاری باشند. در زیر چند مثال از کاربرد متد POST را شرح می‌دهیم:
-
ایجاد یک منبع جدید: به کارگیری متد POST برای ارسال داده‌های لازم جهت ایجاد یک منبع جدید روی سرور. برای مثال، ایجاد یک حساب کاربری جدید در یک وب‌سایت. کاربر فرمی را پر می‌کند که شامل نام، ایمیل، و گذرواژه است و این داده‌ها به وسیله متد POST به سرور ارسال می‌شوند تا یک رکورد جدید در پایگاه داده ایجاد شود.
-
تغییر دادن یک منبع موجود: گرچه معمولاً برای به‌روزرسانی منابع موجود از متدهای PUT یا PATCH استفاده می‌شود، در برخی موارد متد POST ممکن است برای اعمال تغییرات در یک منبع موجود استفاده شود. برای مثال، در بعضی اپلیکیشن‌های وب، ارسال داده‌ها از طریق فرم‌های وب با استفاده از POST صورت می‌گیرد تا مثلاً وضعیت یک سفارش خرید را به‌روزرسانی کند.
-
ارسال فایل‌ها: استفاده از متد POST برای بارگذاری فایل‌ها به سرور. کاربران فایل‌هایی مانند عکس، اسناد یا ویدئوها را از طریق فرم‌هایی که در وب‌سایت‌ها تعبیه شده‌اند، ارسال می‌کنند و این فایل‌ها به عنوان منابع جدید در سرور ذخیره می‌شوند.
در همه این موارد، POST به عنوان ابزاری برای ایجاد یا تغییر منابع دیجیتالی به کار می‌رود که این تغییرات می‌توانند شامل افزودن، به‌روزرسانی یا تغییر محتوای موجود در سرور باشند.
آیا با متد GET هم می شود مثل متد POST می شود فایل به سرور ارسال کرد ؟
خیر، متد GET در HTTP برای ارسال فایل‌ها به سرور طراحی نشده است. متد GET عمدتاً برای دریافت داده‌ها از سرور استفاده می‌شود و به طور خاص برای بازیابی منابع موجود بدون تغییر آنها کاربرد دارد. این متد اطلاعات را از طریق URL ارسال می‌کند که به این معناست که داده‌ها در خود URL قرار داده می‌شوند و به دلیل محدودیت‌های طول URL، برای ارسال حجم بزرگی از داده‌ها یا فایل‌ها مناسب نیست.
در مقابل، متد POST اجازه می‌دهد داده‌ها در بدنه درخواست قرار گیرند، که این امکان را فراهم می‌کند حجم بیشتری از داده‌ها و انواع داده‌های مختلف، از جمله فایل‌های بزرگ، بدون نگرانی از محدودیت‌های طول URL ارسال شوند. به همین دلیل، برای بارگذاری فایل‌ها بر روی سرور از متد POST استفاده می‌شود، نه GET.
کدام متد ها را برای امنیت بیشتر باید بر روی سرور ببندیم ؟
برای افزایش امنیت سرورهای وب، اغلب توصیه می‌شود که برخی از متدهای HTTP که کمتر استفاده می‌شوند یا می‌توانند نقاط آسیب‌پذیر بالقوه‌ای ایجاد کنند، غیرفعال شوند. در اینجا توضیحی درباره متدهایی که ممکن است بخواهید بر روی سرور خود محدود یا غیرفعال کنید آورده شده است:
TRACE: این متد می‌تواند به حمله‌کنندگان اجازه دهد که حملات Cross-Site Tracing (XST) را انجام دهند، که در آن می‌توانند اطلاعات حساس مانند کوکی‌های HTTP و توکن‌های احراز هویت را دزدیده و از آنها سوءاستفاده کنند. بنابراین، اغلب توصیه می‌شود که این متد غیرفعال شود.
CONNECT: این متد برای تبدیل سرور به یک پروکسی تونل‌زنی استفاده می‌شود. اگر سرور شما نیازی به عملکرد پروکسی تونل‌زنی ندارد، بهتر است این متد غیرفعال شود تا از استفاده نادرست آن به عنوان پروکسی برای ترافیک مخرب جلوگیری کنید.
OPTIONS: اگرچه این متد برای بررسی قابلیت‌های سرور استفاده می‌شود، ممکن است بخواهید آن را محدود کنید تا جلوی فاش شدن اطلاعات در مورد پیکربندی سرور به افراد غیرمجاز گرفته شود.
PUT, DELETE, PATCH: این متدها به کاربران اجازه می‌دهند که تغییراتی در منابع موجود بر روی سرور ایجاد کنند. بسته به نوع کاربرد وب‌سایت شما، ممکن است بخواهید دسترسی به این متدها را محدود کنید، به خصوص اگر از کاربران عمومی استفاده می‌شود.
هنگامی که تصمیم می‌گیرید کدام متدها را غیرفعال کنید، مهم است که در نظر داشته باشید که چه نوع اطلاعاتی و چه سطح دسترسی‌ای باید برای کاربران وجود داشته باشد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که تنظیمات امنیتی دیگری مانند تأیید اصالت، مدیریت دسترسی، و رمزنگاری نیز به درستی اعمال شده‌اند تا از داده‌ها و منابع سرور محافظت کنید.
دیدگاه های مربوط به این مقاله (برای ارسال دیدگاه در سایت حتما باید عضو باشید و پروفایل کاربری شما تکمیل شده باشد)