DNS چیست و چگونه کار می کند
DNS چیست و چگونه کار می کند ، DNS، که مخفف Domain Name System است، یک سیستم حیاتی در اینترنت است که به ترجمه نام‌های دامنه به آدرس‌های IP (آدرس‌های اینترنتی)...
DNS چیست و چگونه کار می کند ؟
DNS، که مخفف Domain Name System است، یک سیستم حیاتی در اینترنت است که به ترجمه نام‌های دامنه به آدرس‌های IP (آدرس‌های اینترنتی) کمک می‌کند. این فرایند مشابه یک دفترچه تلفن برای اینترنت است، که کاربران را قادر می‌سازد تا با وارد کردن نام‌های دامنه قابل فهم برای انسان‌ها (مانند www.alphajet.ir) به وب‌سایت‌ها دسترسی پیدا کنند، در حالی که در پس زمینه، اینترنت از آدرس‌های IP برای شناسایی و ارتباط با سرورهای میزبانی وب‌سایت‌ها استفاده می‌کند.
نحوه کار DNS به شرح زیر است:
-
درخواست کاربر: وقتی شما یک نام دامنه را در مرورگر وارد می‌کنید، درخواستی برای ترجمه این نام دامنه به آدرس IP ارسال می‌شود.
-
استعلام DNS: مرورگر شما این درخواست را به یک سرور DNS می‌فرستد. این سرورها می‌توانند سرورهای محلی ISP شما یا سایر سرورهای DNS باشند.
-
حل DNS: سرور DNS تلاش می‌کند تا نام دامنه را به یک آدرس IP مرتبط ترجمه کند. اگر اطلاعات مربوطه در حافظه پنهان سرور نباشد، سرور درخواست را به سرورهای دیگر DNS ارجاع می‌دهد تا اطلاعات لازم را بیابد.
-
پاسخ DNS: وقتی سرور DNS موفق به پیدا کردن آدرس IP می‌شود، این اطلاعات را به مرورگر کاربر بازمی‌گرداند.
-
بارگذاری وب‌سایت: با دریافت آدرس IP، مرورگر می‌تواند با سرور میزبانی وب‌سایت ارتباط برقرار کند و وب‌سایت مورد نظر را بارگذاری کند.
این فرایند معمولاً در عرض چند میلی‌ثانیه انجام می‌شود و برای کاربر نامحسوس است. DNS به عنوان یک ستون اساسی اینترنت عمل می‌کند، زیرا بدون آن، دسترسی به وب‌سایت‌ها و خدمات آنلاین بسیار دشوارتر خواهد بود.
پورت سرور DNS چیست ؟
پورت استاندارد برای سرورهای DNS پورت 53 است. در شبکه‌های کامپیوتری، هر خدمات شبکه‌ای به طور معمول از یک پورت خاص برای ارتباط استفاده می‌کند. در مورد DNS:
-
پورت 53 UDP: برای درخواست‌های استاندارد DNS که معمولاً کوتاه و سریع هستند، پروتکل UDP (User Datagram Protocol) استفاده می‌شود. UDP برای ترافیک DNS ترجیح داده می‌شود زیرا نیاز به تأیید پایین‌تری دارد و این باعث سرعت بیشتر در پردازش درخواست‌ها می‌شود.
-
پورت 53 TCP: برای درخواست‌های DNS که نیاز به اطلاعات بیشتری دارند یا در مواردی که پاسخ‌های DNS بیش از 512 بایت حجم دارند، پروتکل TCP (Transmission Control Protocol) استفاده می‌شود. TCP اطمینان بیشتری برای رسیدن پیام‌ها و ترتیب صحیح آن‌ها فراهم می‌کند.
این استفاده از پورت 53 برای هر دو پروتکل TCP و UDP به DNS امکان می‌دهد تا انعطاف‌پذیر و قابل اطمینان باشد و همچنین سرعت پاسخگویی لازم را در اکثر شرایط فراهم کند.
آدرس بهترین و سریعترین DNS های جهان چیست ؟
-
Google Public DNS:
- آدرس‌های 8.8.8.8 و 8.8.4.4
- آدرس‌های 2001:4860:4860::8888 و 2001:4860:4860::8844
-
Cloudflare DNS:
- آدرس‌های 1.1.1.1 و 1.0.0.1
- آدرس‌های 2606:4700:4700::1111 و 2606:4700:4700::1001
-
OpenDNS (متعلق به Cisco):
- آدرس‌های 208.67.222.222 و 208.67.220.220
- آدرس‌های 2620:119:35::35 و 2620:119:53::53
-
Quad9 DNS:
- آدرس‌های 9.9.9.9 و 149.112.112.112
- آدرس‌های 2620:fe::fe و 2620:fe::9
این سرورهای DNS عمومی نه تنها سریع هستند، بلکه امکانات امنیتی و حریم خصوصی اضافی را نیز ارائه می‌دهند. انتخاب بهترین سرور DNS برای شما ممکن است بستگی به اولویت‌هایتان داشته باشد، مانند سرعت، حفظ حریم خصوصی، یا فیلترینگ محتوا. همچنین، تست کردن سرورهای DNS مختلف در محیط شبکه خود می‌تواند به شما در یافتن سریعترین گزینه برای شما کمک کند.
اگر سرویس DNS نبود چه مشکلاتی به وجود می آمد ؟
اگر سرویس DNS وجود نداشت، چندین مشکل اساسی در استفاده از اینترنت به وجود می‌آمد:
-
دسترسی دشوار به وب‌سایت‌ها: بدون DNS، کاربران برای دسترسی به وب‌سایت‌ها باید آدرس‌های IP را به خاطر بسپارند و وارد کنند. این کار نه تنها دشوار است، بلکه با توجه به تعداد زیاد وب‌سایت‌ها و خدمات آنلاین، عملاً غیرممکن می‌شود.
-
کاهش کاربری و انعطاف‌پذیری: DNS امکان جابجایی سرورها و تغییر آدرس‌های IP را بدون تأثیر بر کاربران فراهم می‌کند. بدون DNS، هر تغییری در آدرس IP یک سرور، نیازمند به‌روزرسانی دستی تمام کاربرانی است که به آن سرور دسترسی دارند.
-
افزایش خطاها و مشکلات امنیتی: وارد کردن دستی آدرس‌های IP احتمال خطا را افزایش می‌دهد. همچنین، این رویکرد می‌تواند راه را برای حملات فیشینگ و کلاهبرداری‌های مشابه باز کند.
-
مدیریت شبکه پیچیده‌تر می‌شود: بدون DNS، مدیریت شبکه‌ها و اینترنت بسیار پیچیده‌تر می‌شود، زیرا هر دستگاه باید آدرس‌های IP مربوطه را به طور جداگانه تنظیم و مدیریت کند.
-
کاهش کارایی و سرعت اینترنت: DNS بهینه‌سازی مسیریابی و کش‌کردن پاسخ‌ها را امکان‌پذیر می‌سازد، که به کاهش زمان بارگذاری وب‌سایت‌ها کمک می‌کند. بدون DNS، اینترنت کندتر و کم‌کارایی‌تر می‌شد.
-
مشکلات در خدمات آنلاین: بسیاری از خدمات آنلاین و اپلیکیشن‌ها که به طور خودکار با سرورهای خود ارتباط برقرار می‌کنند، بدون DNS عملکرد خود را از دست می‌دهند.
به طور خلاصه، DNS یکی از ارکان اساسی عملکرد روان و کارآمد اینترنت است و نقش کلیدی در ساده‌سازی و افزایش کارایی دسترسی به منابع آنلاین دارد.
DNS معکوس چیست ؟
DNS معکوس، که با نام Reverse DNS یا rDNS نیز شناخته می‌شود، فرآیندی است که در آن یک آدرس IP به نام دامنه مرتبط با آن ترجمه می‌شود. این فرآیند معکوس عملکرد استاندارد DNS است، که در آن نام‌های دامنه به آدرس‌های IP تبدیل می‌شوند.
در DNS معکوس:
-
فرآیند: وقتی یک آدرس IP به سرور DNS معکوس ارائه می‌شود، سرور برای یافتن نام دامنه مرتبط با آن آدرس IP جستجو می‌کند.
-
استفاده: DNS معکوس عمدتاً برای مقاصد امنیتی و لاگ‌کردن استفاده می‌شود. برای مثال، سرورهای ایمیل از rDNS برای تأیید اینکه آدرس IP ارسال‌کننده با نام دامنه معتبری مطابقت دارد یا خیر، استفاده می‌کنند. این کمک می‌کند تا احتمال اسپم یا ایمیل‌های فیشینگ کاهش یابد.
-
نحوه کار: برای انجام DNS معکوس، آدرس IP به صورت معکوس نوشته شده و به دامنه خاصی به نام "in-addr.arpa" (برای آدرس‌های IPv4) یا "ip6.arpa" (برای آدرس‌های IPv6) اضافه می‌شود، و سپس به عنوان یک درخواست استاندارد DNS ارسال می‌شود.
-
محدودیت‌ها و چالش‌ها: تمام آدرس‌های IP دارای نام دامنه معکوس نیستند، زیرا راه‌اندازی و نگهداری rDNS نیاز به تلاش و منابع دارد. همچنین، برخی از نام‌های دامنه معکوس ممکن است برای مقاصد مخرب یا فریبنده استفاده شوند.
DNS معکوس یک ابزار مفید در تأیید هویت و کاهش فعالیت‌های مخرب در شبکه است، اما به خودی خود نمی‌تواند تمام مشکلات امنیتی را حل کند و باید به عنوان بخشی از یک استراتژی جامع امنیتی در نظر گرفته شود.
دیدگاه های مربوط به این مقاله (برای ارسال دیدگاه در سایت حتما باید عضو باشید و پروفایل کاربری شما تکمیل شده باشد)